ارز دیجیتال (یاپول دیجیتال) به هر وسیله پرداختی اطلاق می شود که به شکل کاملا الکترونیکی وجود داشته باشد. پول دیجیتال از نظر فیزیکی مانند اسکناس یا سکه قابل لمس نیست. با استفاده از سیستم های آنلاین محاسبه و منتقل می شود. یکی از انواع شناخته شده پول دیجیتال، ارز دیجیتال رمزنگاری شده بیت‌کوین است.
ارز دیجیتال همچنین می‌تواند نشان دهنده ارزهای ثابت مانند دلار یا یورو باشد. پول دیجیتال با استفاده از فناوری هایی مانند تلفن های هوشمند، کارت‌های اعتباری و صرافی‌های آنلاین ارز دیجیتال مبادله می شود. در برخی موارد، می توان آن را با استفاده از دستگاه خودپرداز به پول نقد فیزیکی تبدیل کرد.
صفر تا صد ارز دیجیتال وانواع آن چیست
امروزه نوعی از ارز دیجیتال به شکل پول نقد در حساب های بانکی آنلاین در جامعه وجود دارد. این پول نقد می‌تواند برای دیگران ارسال شود یا از آنها دریافت شود. همچنین می‌توان از آن برای معاملات آنلاین نیز استفاده کرد.
ارز دیجیتال از نظر مفهوم و کاربرد مشابه نوع نقدی خود است، زیرا می‌تواند یک واحد حساب و وسیله‌ای برای تراکنش‌های روزانه باشد؛ اما نقدی نیست. به عنوان مثال، ارزهای موجود در حساب بانکی آنلاین شما، پول دیجیتالی نیستند، زیرا زمانی که آنها را از دستگاه خودپرداز برداشت می‌کنید، شکل فیزیکی به خود می‌گیرند.
ارز دیجیتال با ارز نقد متفاوت است زیرا روند تراکنش های پولی را بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، فناوری ارز دیجیتال می‌تواند انتقال ارز در سراسر مرزها را در مقایسه با ارز استاندارد آسان تر و سریع تر کند. این شکل از ارز همچنین روند اجرای سیاست‌های پولی را برای بانک‌های مرکزی ساده می‌کند. استفاده از رمزنگاری در برخی از اشکال پول دیجیتال، تراکنش‌های مربوط به آنها را ضد دستکاری و مقاوم می‌کند، به این معنی که نمی‌توانند توسط دولت‌ها یا سازمان‌های خصوصی کنترل شوند.
با توجه به این مزایا، ارز دیجیتال به یک اولویت برای دولت‌ها در سراسر جهان تبدیل شده است. بانک مرکزی سوئد، کشوری که در راه تبدیل شدن به یک جامعه بدون پول نقد است، از سال 2017 چندین مقاله اکتشافی منتشر کرده است که مزایا و معایب معرفی پول دیجیتال در اقتصاد این کشور را بررسی می کند. در همین حال، چین قبلاً آزمایش‌هایی مربوط به معادل دیجیتال پول ملی خود انجام داده است و قصد دارد به زودی آن را منتشر کند.
طبق نظرسنجی فوریه 2021 صندوق بین المللی پول (IMF)، حدود 111 کشور از 159 کشور عضو آن، از جمله ایران، در حال تحقیق یا برنامه‌ریزی برای معرفی پول دیجیتال در آینده هستند.
ارز دیجیتال چه مشکلاتی را حل می کند؟
چندین سیستم در حال حاضر تراکنش‌ها را با نسخه‌های دیجیتالی ارز انجام می دهند. به عنوان مثال، سیستم های کارت اعتباری به کاربران این امکان را می دهد که کالاها و خدمات را به صورت اعتباری خریداری کنند. سیستم های انتقال ارز سیمی امکان جابجایی پول نقد را در سراسر مرزها فراهم می کند.
چنین تراکنش‌هایی پرهزینه و زمان‌بر هستند، زیرا شامل استفاده از سیستم‌های پردازش متفاوت می‌شوند.
سیستم SWIFT، یک شبکه سیستم‌های پرداخت متشکل از بانک‌ها و مؤسسات مالی مختلف در سراسر جهان، نمونه‌ای از چنین تجهیزاتی است. برای هر انتقالی که از طریق شبکه SWIFT انجام می‌شود، هزینه‌هایی دریافت می‌شود.
مؤسسات عضو سوئیفت نیز در مجموعه‌ای از مقررات عمل می‌کنند که هر کدام به حوزه مالی متفاوتی اختصاص دارد. علاوه بر این، این سیستم‌ها بر اساس وعده پرداخت‌های آتی ساخته شده‌اند و از یک تاخیر زمانی برای هر تراکنش اطمینان می‌دهند.
به عنوان مثال، تطبیق کارت‌های اعتباری در تاریخ بعدی اتفاق می‌افتد و کاربران می‌توانند برای تراکنش‌ها استرداد وجه ارسال کنند.
یکی از اهداف ارز دیجیتال حذف تاخیر زمانی و هزینه‌های عملیاتی چنین تراکنش‌هایی با استفاده از فناوری دفتر کل توزیع (DLT) است. در یک سیستم DLT، گره ها یا دفترهای مشترک به هم متصل می‌شوند تا یک شبکه مشترک برای پردازش تراکنش‌ها تشکیل دهند.
این شبکه همچنین می‌تواند به سایر حوزه‌های قضایی گسترش یابد و زمان پردازش تراکنش‌ها را به حداقل برساند. شفافیت را برای مقامات و ذی‌نفعان فراهم می‌کند و با حذف نیاز به پایگاه داده متمرکز سوابق، انعطاف‌پذیری شبکه مالی را بهبود می بخشد.
ارز دیجیتال همچنین با استفاده از یک سیستم اجماع الگوریتمی مشکل خرج کردن مضاعف را حل می‌کند. مشکل، که به سادگی بیان شد، مربوط به اطمینان از این است که یک "تبصره" پول دیجیتال دو بار توسط یک شخص خرج نمی شود.
راه‌اندازی متمرکز تولید و توزیع ارز، مانند آنچه در حال حاضر با بانک‌های مرکزی وجود دارد، از سیستمی از شماره‌های سریال استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل شود که هر اسکناس منحصر به فرد است.
برخی از اشکال ارز دیجیتال مانند ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) یا ارز دیجیتال صادر شده توسط اشخاص خصوصی، نقش یک مقام مرکزی را در تضمین پرداخت بدهی و یکپارچگی تراکنش‌ها، هرچند در زمینه دیجیتال، ایفا می‌کند
انواع ارز دیجیتال ومزایا و معایب آنها چیست
4نوع ارز دیجیتال ارز دیجیتال به سرعت در حال افزایش محبوبیت در دنیای مالی و تجارت است. چهار نوع اصلی ارز دیجیتال وجود دارد: ارزهای رمزنگاری شده، ارز دیجیتال بانک مرکزی، ارزهای مجازی و استیبل کوین(سکههای پایدار).
رمز ارزها
ارزهای رمزنگاری شده یک نوع ارز دیجیتال است که تولید واحدهای جدید را تنظیم می‌کند و تراکنش‌ها را با استفاده از روش‌های رمزنگاری ایمن می‌کند. یک دفتر کل غیرمتمرکز به نام بلاک‌چین توسط ارزهای دیجیتال برای تأیید تراکنش ها استفاده می‌شود و به آنها اجازه می‌دهد مستقل از هر مرجع متمرکزی عمل کنند.
مزایا ومعایب
مزایا:
عدم تمرکز و ناشناس بودن: هیچ مرجع مرکزی برای کنترل تراکنش‌ها وجود ندارد و نام مستعار هستند.
پتانسیل بالا برای افزایش ارزش: ارزش بسیاری از ارزهای دیجیتال در چند سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
نوسانات و خطر دستکاری قیمت: برخی از ارزهای دیجیتال مستعد دستکاری قیمت هستند و برخی دیگر بسیار نوسان هستند.
فقدان نظارت تنظیمی: بر خلاف ارزهای سنتی، رمز ارزها رمزپایه تنظیم نشده اند، که می‌تواند ریسک سرمایه گذاران را افزایش دهد.
ارز دیجیتال
بانک مرکزی (CBDC)
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) نسخه‌های دیجیتال ارز حاکمی هستند که بانک‌های مرکزی صادر و نگهداری می کنند. CBDCها برای حفظ قابلیت اطمینان و امنیت ارزهای سنتی و در عین حال مزایای بسیاری از ارزهای دیجیتال ، مانند تراکنش‌های سریع و ایمن، ایجاد شده اند.
مزایا: بهبود کارایی و امنیت تراکنش‌ها: CBDCها تراکنش‌های سریع تر و ایمن تر را ارائه می دهند. کنترل و نظارت بیشتر توسط دولت‌ها: دولت‌ها می توانند با CBDCها کنترل بیشتری بر سیاست های پولی اعمال کنند.
معایب: تهدید احتمالی برای حریم خصوصی و آزادی مالی: CBDCها ممکن است به دولت‌ها دسترسی بیشتری به سوابق مالی فردی بدهند. وابستگی به مقامات مرکزی: CBDCها توسط مقامات مرکزی صادر و تنظیم می‌شوند که تمرکززدایی آنها را محدود می‌کند.
ارز مجازی
ارزهای مجازی نوعی ارز دیجیتال غیرقانونی هستند که در دنیای مجازی یا محیط بازی‌های آنلاین برای تسهیل تراکنش‌های کاربران استفاده می‌شوند. این ارز ها اغلب برای خرید کالاهای مجازی مانند اسلحه یا لباس برای آواتارها استفاده می‌شوند. آنها توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس درگیر در فرآیند کنترل می شوند.
مزایا: تراکنش‌های آسان و راحت: ارزهای مجازی با بی‌نیازی از بانک‌های معمولی، تراکنش‌های آنلاین را آسان تر و راحت تر می کنند.
دسترسی و شمولیت: آنها خدمات مالی را به افرادی ارائه می‌دهند که به موسسات بانکی استاندارد دسترسی ندارند.
معایب: فقدان مقررات دولتی: به دلیل فقدان مقررات دولتی ارزهای مجازی، مستعد کلاهبرداری هستند. نوسانات: ارزهای مجازی می‌توانند بسیار نوسانی باشند، که آنها را برای سرمایه گذاران و کاربران خطرناک می‌کند
سکههای پایدار
آنها ارزهای دیجیتالی هستند که به گونه‌ای طراحی شده اند که ارزش ثابتی در مقایسه با یک ارز سنتی یا دارایی دیگر داشته باشند. سکههای پایدار معمولاً توسط ذخایر دارایی اصلی یا الگوریتم‌هایی پشتیبانی می‌شوند که عرضه آنها را بر اساس تقاضای بازار تغییر می‌دهند.
مزایا:
ثبات و پیش‌بینی پذیری: سکههای پایدار برای کاهش نوسانات و ایجاد ثبات ارزش طراحی شده اند.
پردازش سریع تر تراکنش‌ها و کارمزد کمتر: سکههای پایدار می‌توانند تراکنش‌های سریع تر و ارزان تری را نسبت به سایر ارزهای دیجیتال ارائه دهند.
معایب:
سکههای پایدار به اندازه دارایی پایه ای که به آن متصل هستند پایدار هستند.
پتانسیل برای بررسی دقیق نظارتی و عدم شفافیت: سکههای پایدار ممکن است توجه نظارتی بیشتری را به دلیل نگرانی در مورد ثبات و شفافیت خود جلب کنند
آینده ارزهای دیجیتال نامشخص است.برخی بر ای عقیده هستند که ارزهای دیجیتال پتانسیل تبدیل به یک روش پرداخت اصلی را دارد د، در حالی که برخی دیگر معتقدند که ارزهای دیجیتال یک پدیده زودگذر هستند.
در این مقاله که توسط مونارک ارائه شد نتیجه خواهیم گرفت که تنها با گذشت زمان مشخص خواهد شد که آیاخرید وفروش انواع ارز دیجیتال در نهایت به یک سرمایه‌گذاری پایدار می‌شوند یا خیر
صرافی بین المللی مونارک، یکی از معتبرترین صرافی های جهان است که با توجه به ویژگیهای منحصر به فرد مونارک خود خدمات انواع حواله ارزی ، سوئیفت ، وستریونیون ، پی پل ، کردیت کارت ، خرید و فروش بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را ارائه می دهد.
منابع :
1: https://monarch-company.com/services
